Woensdag 22 januari: dag 52

Wat een geweldig mooie weg van Lovina naar Amed. Geen toeristische dingen zoals kleding- en kunst winkeltjes, alleen maar warungs (eettentjes aan huis), thuiswinkeltjes (waar ze die voorverpakte noedels, kroepoek en dat soort dingen hebben) kinderen in hun schooluniformpjes en brommer-reparatie-winkeltjes. We reden langs dorpjes en jungle met aan de rechterkant de zee. In de jungle (bij een bos stel ik me de mijnweg voor en dat is t totaal niet, knalgroene palm- en bananenbomen zijn hier) zie je nog hutjes met rieten daken en een koe aan de ketting, de kippen rennen rond. Mensen wonen erin zonder voorzieningen zoals wij die kennen.
3.5 uur onderweg en de allerhoogste snelheid die we reden was 70 km... Ik heb echt van de rit genoten.
Nu zitten we in Amed. Een duikwalhalla, (alleen door de ruwe zee niets te duiken of te snorkelen) en hier ook geen toeristische toestanden, alleen maar een paar hotelletjes en duikscholen. Ons hotel ligt tegen de berghelling. Wanneer je de weg oversteekt kom je in het restaurant aan de zee.
Wij zijn volgens mij de enige gasten en hebben 2 zwembaden tot onze beschikking en 6 man personeel, wat een luxe! (triest eigenlijk!) alle huisjes gaan bergopwaarts dus allemaal kleine trapjes en verborgen plekjes. Heel mooi. Dit is echt een plekje om tot rust te komen.
Toen we vanmiddag aan onze verkenningstocht bezig waren, zagen we aan de ene kant van de weg een hotelletje en aan de andere kant een hutje, in elkaar geflanst met wat hout en golfplaten waar de varkens en geiten rondscharrelden. Wat een contrast!
Elk huisje heeft een hangmat op de veranda buiten, waar Yvonne nu lekker in ligt en ik lig op de bamboe bank. We liggen naar de zee, de regen en de avondgeluiden te luisteren, nog te moe om op te staan om te gaan eten.
Helaas is hier slechte wifi, dus de komende dagen kunnen we slecht communiceren met mail, appjes, fb en foto's! Alvast onze excuses hiervoor!!